Moeder worden, ik wilde het al heel lang. Maar studies en niet de jaren juiste woonruimte hadden ons daarvan weerhouden. Tot drie jaar geleden. November 2011 besloten we het te proberen en wonder wel het was zomaar raak.
Ik moest alleen nog even afstuderen,maar de zwangerschap en afstudeerscriptie gingen super en vijf weken voor de uitgerekende datum nam ik mijn diploma in ontvangst.
Tijdens mijn zwangerschap slurpte ik alle literatuur over zwangerschap en opvoeden. Er kwam een abonnement op Ouders van nu en faboulus mama. Daarnaast bezorgde bol.com geregeld weer boeken die de bladen aanraden.
Thijs werd geboren en een nieuwe papa en mama daarbij. We volgden de boekjes. Creëerden een ritme en lieten Thijs vrij snel op zijn eigen kamer slapen. Borstvoeding geven mislukte, want een fles was toch makkelijker en na al die leed die ik had gehad.
Na drie maanden kregen we het huiluurtje bij het naar bed gaan, dus lieten we Thijs gereguleerd huilen en dat werkte, want hij wende hier aan.
Na Thijs zijn eerste verjaardag begonnen mijn eierstokken weer serieus te klepperen. Rond de 14 maanden probeerden we weer, met een maand later weer een positieve test.
Ondertussen had ik het dragen ontdekt. Iets wat mij al interesseerde tijdens de zwangerschap van Thijs, maar wat eerst niet lukte. Een verdrietig kind in de drager/draagdoek willen doen werkt niet. Maar uiteindelijk slaagde het en ook Dj begon te dragen.
Ik wilde meer met het dragen doen. Mij verder verdiepen in het dragen en dit verder delen met anderen. In mei dit jaar volgde ik de cursus draagconsulent bij het 'Instituut van Hechting. '
Ik leerde naast goed knopen, ook meer over de achterliggende gedachte. Ik hoorde daar voor het eerst de term 'mainstream'. Ik was zo'n moeder en voelde daar steeds meer weerstand tegen.
Ik ging verder informatie slurpen. Nu de 'alternatieve, natuurlijke boeken'.
Dit voelde zoals ik het wilde doen.
Op 27 juni werd onze dochter Iris geboren. We dragen haar vanaf dag twee, ik doe er alles aan om de borstvoeding te laten slagen, we hebben een co-sleeper, maar vaak valt Iris tegen of op mij in slaap.
Laten huilen doen we niet, tenminste zo weinig mogelijk. We zijn niet heilig en grote broer vraagt ook aandacht. Het voelt goed, we gaan mee met de kids en dan ik voel me topfit. Ondanks nachtvoedingen heb ik meer energie dan in de kraamweken van Thijs.
We genieten en de tijd zal het leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten