Slapen

Vanaf mijn zestiende heb ik een hobby, slapen en middagdutjes. Gewoon het liefst zoveel en zo vaak mogelijk. Geef mijn een moment rust (en geen tv of smartphone) en ik slaap. Het liefst uren, danwel dagen. Helaas, ik kom er veel te weinig aan toe. 

Na de geboorte van Thijs, las ik wel eens dat het hebben kinderen je een x aantal uren minder slaap opleverde. 

Dirk-Jan en ik lachten daar hard om. Thijs  sliep van 19.00-7.00 met een enkele keer  een speentje wat zoek was. 

Wij kregen na 3 maanden alweer minimaal 8 uur slaap. 

Iris daarentegen slaapt een stuk minder vast. Nu kun je daar allemaal oorzaken voor verzinnen, borstvoeding, geen papfles of samen slapen. 

Samen slapen, waar ik twee jaar geleden nog met een quote in de Faboulus Mama  stond. Wij wilden geen kinderen in ons bed. Toch kozen wij er aan het van de zwangerschap voor om een co-sleeper aan te schaffen. 

Tijdenlang sliep ze daar niet. Maar tussen ons in. Hierdoor sliepen we allemaal goed. 

Sinds een maand of twee is Iris toch langzaamaan in haar eigen ledikant,eerst als co-sleeper, daarna op haar eigen kamertje gaan slapen. 

Nadat ze bij ons op schoot in slaap

viel, leggen we haar op bedje. Ze werd nog wel een keer of wat wakker. Maar ze sliep een stuk rustiger en wij ook.

Maar sinds een week is er iets veranderd, Iris slaapt door. Ze valt nog heerlijk op onze schoot in slaap en daarna leggen we haar lekker in haar bedje. De eerste ochtend schrok ik me rot. De tweede nacht werd ik moe wakker en de dag erna was ik weer aan de rust gewend. Natuurlijk kan dit nog weer 180 x veranderen zijn en weet ik dat niet doorslapen eigenlijk nog normaal is, we vinden het wel even fijn om na 10 maanden even wat slaap bij te tanken. WELTRUSTEN 😘