Jo Jo

Ik ben niet altijd dik geweest, als klein meisje was ik normaal, niet te dik en niet te dun. Het consternatie bureau schatte dat ik 1,75 m zou worden (gewicht werd niet geschat), er was nooit een aanwijzing dat ik zwaar zou worden.

Ja, ik ben erfelijk belast, al vind ik die term wat dubieus, bij overgewicht dan. Er wordt al gauw gezegd door de vollere medemens dat hij/zij aanleg heeft om dik te worden. Meestal zit die aanleg in de eetgewoonten van de familie. Het kan best zijn dat iemand een stevige bouw heeft of brede heupen, dikke billen oid heeft, maar je hoeft dan niet perse een verhoogd bmi te hebben.

Bij mij in de familie zijn de dames ook fors, brede heupen, forse benen (vooral bovenbenen) en een buikje, qua borsten zijn we wat minder bedeeld, maar onze billen daarentegen, die zijn aanwezig.
We zullen niet snel in maat 38 passen, kleiner is onhaalbaar, maar maat 40/42 staat ons prima en is een redelijk gezond figuur (ons bmi mag dan nog wat lager, maar of we ons daar beter bij voelen).

Hoe kunnen we dat gewicht bereiken? Door te bewegen, daar heb ik een haat-liefde verhouding mee. Maar dat pak ik al aan door wekelijks 20 min te sporten bij fit20 en daarnaast gewoon wat actiever te leven, dus te wandelen en vaker de fiets te nemen.
Maar ook mijn eetgewoonten aan te passen. Ik ga nog even terug naar de overgang van slanke meid, naar forse puber.

Tot mijn 11/12e was ik 'normaal' , maar ik begon te puberen en stopte met groeien in de lengte (ik werd niet langer dan 1,68m) Mijn lengte paste niet meer bij mijn gewicht en mijn BMI raakte in de war. Door pesterijen zocht ik troost in eten en groeide ik juist meer, waardoor het cirkeltje door bleef gaan. Er was altijd eten in huis en ik nam regelmatig stiekem een zak chips mee naar mijn kamer. Ik lunchte vaak bij de snackbar dichtbij school, we kochten lekkers bij de supermarkt of kochten een broodje in de kantine (niet een broodje gezond).
Mijn eetgewoonten waren niet gezond, ik koos vooral voor slechte voeding en thuis aten we ook best wel grote porties.

Ik heb dat nooit door gehad, totdat ik op mijn 16e bij een diëtiste kwam, zij gaf mij handvaten om mijn voeding aan te passen. Wij aten veel vlees, ook best wel veel groente en een gelijke portie aardappelen. De maaltijd werd alleen in een record tempo naar binnen gewerkt (ik lieg niet, het lukte ons vaak in 5-10 min).
Daarnaast was er altijd lekkers in huis, van snoep tot chips. Ik werd me hier bewust van, wij leefden als bourgondiërs.
Mijn hele familie houdt van eten, geen feest gaat voorbij zonder dat de hele salontafel vol staat, echt tjokvol, er past geen schaaltje meer bij. Er is altijd teveel, want stel dat iemand te weinig krijgt.
Ik hou ervan, want het is ook altijd gezellig bij mijn familie. Echter gezond is het niet.
Veel familie leden zijn te zwaar, niet een beetje, maar een beetje  boel. Dat weten we allemaal, daar vechten we dagelijks tegen en dat is enorm zwaar. Valt het iemand te verwijten? Nee, want wij hebben eten gekoppeld aan al het leuke in ons leven. Maar ook aan niet leuke dingen, of verveling, eigenlijk aan alles!

Op mijn 16e ging ik voor het eerst aan de slag met mijn gewicht en eetgewoonten. Het was het begin van een lange reis, bewust worden van wat ik eet. Ik ben dagelijks met eten bezig, want we moeten nou eenmaal eten.
Op mijn 16e viel ik 22kg af, ik kreeg vrij snel daarna verkering, met Dirk-Jan, na een paar jaar begon ik weer wat te groeien. Het hek was van de dam toen we na 3 jaar samen gingen wonen. We aten alles wat we lekker vonden en kwamen behoorlijk aan. De friteuse ging de deur uit, Sonja Bakker werd onze nieuwe dieetgoeroe. We vielen af, maar haar dieet is niet voor eeuwig vol te houden, Dj bleef op gewicht en ik ging weer op en neer in gewicht. We trouwden in 2010 en ik besloot om juist niet te diëten voor deze dag, want ik ben gewoon wat voller. In 2011 was ik het zat, ik hoorde van het Cambridge dieet (met maaltijdvervangers) en viel 25 kg af, werd zwanger, ging het dieet weer doen, viel weer 22 kg af en werd weer zwanger.
Na de geboorte van Iris, startte ik dit jaar weer met dit dieet en het lukte niet meer, ik kon de knop niet omzetten. Daarnaast vond Thijs het toch wel erg raar dat Mama niet mee at, waardoor ik na  4 weken stopte.

In al mijn jaren strijd tegen de kilo's heb ik meerdere zelfhulpboeken gelezen, sommige heb ik een week of twee uitgeprobeerd, andere alleen gelezen. Na de Cambridge poging, was ik op zoek naar het volgende dieet, hopend op een dieet dat ik vooral tijd zou kunnen gebruiken, waar ik mijn eetgewoonte van kon maken.

Toen kreeg ik een aanbod, het pakket van Evelien, Michael en Margriet uitproberen. Evelien die mij zou gaan begeleiden bij het veranderen van mijn eetgewoonten.
Stond ik te springen om weer een diëtiste bezoeken? Ja! want Evelien is niet zomaar een diëtist, na haar studie Voeding en Diëtiek, heeft ze een natuurvoedingsopleiding gevolgd en heeft ze onderzoek gedaan naar de voedingsadviezen die ze haar cliënten aanraadt.

Haar geheim, koolhydraten, of eigenlijk het verminderen daarvan. Dat is heel kort door de bocht, want er zit heel veel achter, ik snap het helemaal en ik merk het ook. Door koolhydraten weg te laten uit mijn ontbijt, begin ik mijn dag zonder piek in mijn bloedsuiker en heb ik de hele dag minder honger.
Wij ontbijten nu dus heerlijk met veel eiwitten en vetten, want waar we al jaren bang voor zijn geweest VET mag gewoon, het is namelijk helemaal niet ongezond. We gebruiken lekker roomboter, veel eieren en spek, lekker veel salades, met avocado's, noten en olijfolie.

Heerlijk eten, geen behoefte om te snaaien, gewoon weer lekker oerproducten. Mis ik mijn brood al? Nee, want ik eet nog wel brood, langzaam aan zal ik dat steeds minder eten, maar ook daar zijn alternatieven voor en die zijn ook erg lekker. Ik kan weer lekker los in de keuken, kokkerellen en nieuwe recepten uitproberen. Deze week zijn we ook begonnen met het aanpassen van het avondeten, dus weer nieuwe recepten ontvangen van Evelien, dus weer lekker experimenteren.

Wordt het poging nummer weet ik hoeveel? Nee! want, DJ is inmiddels ook gestart met het pakket en gaat dus ook maandelijks naar Evelien. Ook mijn hardwerkende man, is aan het overstappen naar een koolhydraatarm dieet. Langzaamaan zullen onze kinderen dit ook gaan doen.

Vanavond zit ik alleen op de bank, normaal een uitgelezen moment om te snaaien. Nu doe ik dat ook met een zak worteltjes, gewoon omdat ik daar zin in heb. En bij de volgende verjaardag of familiefeest, kan ik ook gerust een lekker hapje nemen, maar dan vooral eiwit- of vetrijk of groente en fruit!

*Ik heb niet de kennis en kunde om onze nieuwe eetgewoonten verder toe te lichten, wil je meer weten over deze eetgewoonten, neem dan contact op met Evelien!*