Littekens

Ieder mens is anders, ik ben een geval apart.
Ik groeide op in een 'normaal' gezin. Mijn vader werkte in de koekjesfabriek, mijn moeder was thuis kapster. We woonden de eerste jaren van mijn leven in een heerlijk buurtje in Leeuwarden. Gewoon lekker modaal.

Op mijn 4e ging ik naar de basisschool, ik was er wel aan toe, ik was een sociaal en kletsgraag meisje. Sinds jonge leeftijd heb ik alleen eczeem, vooral aan mijn handen. Mijn ouders zijn met mij naar allerlei artsen (regulier en alternatief) geweest. Maar in mijn basisschooltijd, was de eczeem heftig aanwezig. Best wel vervelend en pijnlijk, maar gelukkig groeide ik er rond mijn puberteit aardig overheen.

Ik heb altijd wel vriendinnetje gehad op de basisschool, ik werd uitgenodigd voor kinderfeestjes en hoorde er wel bij. Alleen wanneer we hand in hand moesten lopen, werd er gezegd dat ik vies was. Ja, dat weet ik nog als de dag van gisteren. Kinderen zijn hard, zeggen de waarheid. Ik heb er verder geen last van gehad, maar herinneren doe ik het me wel.

Toen ik een jaar of 8 was verhuisden we naar een andere wijk, een multiculturele wijk. Ik startte in de klas die als 'lastig' omschreven werd. Ja, lastig dat was het. Twee rellende broers en een groep zusjes en nichtjes, die iedereen tegen elkaar opstookten. Voor het eerst van mijn leven wilde ik niet naar school. Ik werd gepest, verbaal en fysiek. Na de gymles escaleerde het zelfs een keer. Ik werd in elkaar geslagen in de kleedkamer, vanaf dat moment was er een juf aanwezig in de kleedkamer. Ook werd ik meerdere keren in de brandnetels gegooid. Ik werd ook uitgescholden omdat ik vies was, waarom? Omdat ik varkensvlees at.

Mijn ouders hebben altijd achter mij gestaan. Ik vertelde niet direct dat ik gepest werd, maar mijn moeder had het al snel door. Ik was steeds vaker 'ziek', met name op de dagen dat we moesten gymen. In de kleedkamer mocht namelijk de meester niet komen, dus hadden de meiden vrijspel.
Zo fijn, dat mijn ouders dit gezien hebben, dat het hun opviel dat ik niet lekker in mijn vel zat.

Het pesten bleef doorgaan en gesprekken op school haalden niks uit. De school zag het en deed zijn best, maar er was geen andere oplossing. Na twee jaar ging ik terug naar mijn oude school.

Ook daar waren wel eens relletjes, maar dat hoort erbij toch? Op een bepaald moment kon ik doordringen tot de 'stoere' kinderen en begonnen we stiekem te roken. We waren zo'n 12 jaar oud (misschien zelfs 11). Maar voelden ons super stoer met een pakje Camel met 10 sigaretten (toen regelden we die dingen nog met gemak).

Op de middelbare school ging het eigenlijk best oké, Ik rookte nog steeds, dus ik was superstoer.
Eigenlijk waren we super onzeker, maar ons schilletje begon te komen. Lekker stoer doen en ondertussen nog heerlijk kinderlijk naar het leven kijken.

Maar ik was ook behoorlijk gegroeid in de puberteit, helaas niet in de lengte, maar vooral in de breedte.
Daar kwamen natuurlijk ook best wel reacties op. Ik was best wel op mijn hoede voor pesterijen, maar hield me het eerste jaar best kraning.
Toen er in de tweede klas een jongen in de klas kwam, die van een andere school was gepest. Die mij begon te pesten, knapte er iets. Voor het eerst deelde ik een tik uit, Het was meteen daarna gedaan met het pesten. Daarna deed ik dat ook nooit meer. Ik heb namelijk een hekel aan ruzie, maar ik was hem zat.

Daarna kwam het in een rustig vaarwater. Ik begon wel te snappen waarom mensen pesten. Het is onzekerheid, het afleiden van hun eigen onzekerheden, door een ander in een kwaad daglicht te zetten. Pesters hebben soms niet eens door wat ze aanrichten, maar hebben vaak zelf ook een enorme rugzak. Ik zal niet zeggen dat, dat het goedmaakt. Maar het heeft mij wel geholpen om het te verwerken.
 Ik koos er alleen voor om dan maar over te gaan op zelfspot. Dan was ik de opmerkingen maar voor.

Toen ik bleef zitten in de 2e klas, was ik helemaal superstoer en was het pesten eigenlijk helemaal klaar. Het vertrouwen van school in mij, was wat anders. Een makkelijke leerling ben ik nooit geweest. Een clown, een kletser, snel afgeleid, geen harde werker, slecht in het maken van huiswerk (lees doet het nooit!). Ik vond heel veel vakken niet noodzakelijk of interessant en was drukker met de clown uithangen in de klas.

Ik zakte van havo naar VMBO Kader, want ik moest maar wat met mijn handen gaan doen. Uiteindelijk haalde ik met twee vingers in mijn neus, zonder ook maar huiswerk te doen, mijn diploma. Ging een MBO opleiding volgen en deed uiteindelijk de HBO-V.
Daar kwam hetzelfde wel weer naar boven, ik moest mijn best gaan doen en dat was ik niet gewend. Gelukkig was ik iets volwassener geworden en overtuigd van het feit dat ik dit wilde.
Wat mij wel duidelijk werd in die tijd, is dat ik meer kon dan men van mij dacht. Echter mijn vertrouwen was beschadigd, doordat ze mij op mijn eerste middelbare school hadden onderschat.
Ik heb regelmatig gedacht, ze zouden mij nu eens moeten zien! 

Tijdens mijn ziekenhuis stage, werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ze lieten mij doormodderen en uiteindelijk op mijn eindgesprek kreeg ik ineens de wind van voren. Mijn stagebegeleider  van school (die mij 3 keer ontmoette) vond dat ik psychische hulp nodig had.
Want ik had een soort faalangst ontwikkeld, ik had nooit geleerd om te leren en enorme boekwerken/ verslagen te schrijven.

Ik kreeg hulp en al snel kwamen we tot de kern. Mijn pest verleden had wat littekens achter gelaten. Ik kreeg EMDR en leerde omgaan met mijn onzekerheden en vond handvaten om mijn opleiding af te ronden.

Nog steeds ben ik best onzeker, ik heb een schilletje die soms iets heel anders doet denken. Maar eigenlijk voel ik me soms nog dat meisje van 8. Ik kan slecht tegen kritiek, wil graag aardig gevonden worden. Dat zag je ook best wel terug in mijn social media gebruik. Leuke berichten delen, mijn perfecte leven delen. Mij druk maken over die likes en reacties, want als ik genoeg krijg, doe ik mee.

De laatste tijd besef ik mij, dat dit niet het belangrijkste is. Ik probeer te genieten van het hier en nu. Ik kan niet door iedereen aardig gevonden worden. Ik ben inmiddels wijkverpleegkundige en moet tegenwoordig ook wel knopen door hakken in mijn werk. Ik moet moeilijke gesprekken voeren, waar ik best tegenop kan zien. Maar wat geeft het een kick, als dit positief uitpakt. Ja, ik ben nog dagelijks onzeker over mijn uiterlijk en wat mensen van mij vinden. Soms denk ik aan de puber die ik was toen ik 16 was, ik viel toen 20kg af,  want ik had en heb overgewicht. Inmiddels ben ik zeker zwaarder dan voor mijn allereerste afvalpoging. Was ik maar nooit aan dat afvallen begonnen ;)

Ben ik ongelukkiger dan toen ik 16 was? Nee, zeker weten niet. Ik heb een superknappe, superleuke en lieve man en twee schatjes van kinderen. Ja, ik ben niet normaal, maar dat is niemand. Ik ben Cynthia van der Veen en ik ben best wel heel erg gelukkig. Ik heb mij ontwikkeld, boven de verwachting van sommige mensen
. Die niet mijn talenten, maar alleen mijn tekortkomingen hebben gezien. Ik heb altijd keihard gewerkt, heb mijn eigen opleidingen bij elkaar gewerkt. Ik ben een werkende moeder en probeer er ook nog leuk uit te zien voor mijn man (die mij overigens in een pyjama ook erg leuk vindt).

Ik denk bij het schrijven van deze blog ook aan mijn kinderen. Ze gaan inmiddels ook naar school, Thijs al echt naar de basisschool. Ik hoop dat hen het pesten bespaard blijft, dat ze vriendjes maken en uitgenodigd worden voor verjaardagsfeestjes. Dat ze mogen zijn wie ze zijn en dat ze anderen ook in hun waarde laten. Ik moet er niet aan denken, hoe mijn ouders zich gevoeld hebben, toen ik zo gepest werd. Ik ben zo blij, dat ze mij van die school af hebben gehaald. Ik hoop dat mijn opvoeding bijdraagt in het feit, dat mijn kinderen geen pesters zullen worden.
Dat ik er ook voor mijn kinderen kan zijn, wanneer zij niet lekker in hun vel zitten en dat ze dit met mij durven delen.

Mijn ouders hebben mij een hele veilige basis gegeven, ze hebben mij altijd gesteund in mijn keuzes en ik weet dat ze er altijd voor mij zijn.

Pesten, het heeft mij onzichtbare littekens opgeleverd. Maar ze worden langzaamaan steeds lichter.